نامه یک زن ایرانی به مرد هموطنش...تلخ ولی اندیشه برانگیز
نامه یک زن ایرانی به مرد هموطنش
نامه ای که در زیر می خوانید از سر دلتنگی توسط یک زن ایرانی نگاشته شده. هر چند نکات مورد اشاره در این نامه ممکن است تا اندازه ای هم گزافه آمیز باشد، اما واقعیتهای تلخی در آن ذکر شده که اندیشه برانگیز است.
پیاده از کنارت گذشتم، گفتی: "قیمتت چنده خوشگله؟"
سواره از کنارت گذشتم، گفتی: "برو پشت ماشین لباسشویی بنشین!"
در صف نان، نوبتم را گرفتی چون صدایت بلندتر بود، در صف فروشگاه نوبتم را گرفتی چون قدت بلندتر بود.
زیر باران منتظر تاکسی بودم، مرا هل دادی و خودت سوار شدی.
در تاکسی خودت را به خواب زدی تا سر هر پیچ وزنت را بیندازی روی من، در اتوبوس خودت را به خواب زدی تا مجبور نشوی جایت را به من تعارف کنی.
در سینما نیکی کریمی موقع زایمان فریاد کشید و تو پشت سر من بلند گفتی: "زهر مار"
در خیابان دعوایت شد و تمام ناسزاهایت، فحش خواهر و مادر بود.
در پارک، به خاطر حضور تو نتوانستم پاهایم را دراز کنم.
نتوانستم به استادیوم بیایم، چون تو شعارهای آب نکشیده میدادی.
من باید پوشیده باشم تا تو دینت را حفظ کنی، مرا ارشاد می کنند تا تو ارشاد شوی!
تو ازدواج نکردی و به من گفتی زن گرفتن حماقت است، من ازدواج نکردم و به من گفتی ترشیده.
عاشق که شدی مرا به زنجیر انحصارطلبی کشیدی، عاشق که شدم گفتی مادرت باید مرا بپسندد، من باید لباس هایت را بشویم و اتو بزنم تا به تو بگویند خوش تیپ، من باید غذا بپزم و به بچه ها برسم تا به تو بگویند آقای دکتر.
وقتی گفتم پوشک بچه را عوض کن، گفتی بچه مال مادر است، وقتی خواستی طلاقم بدهی، گفتی بچه مال پدر است...
نظرات شما عزیزان:
مادمازل 
ساعت3:50---17 تير 1392
اولش با اینکه عنوان رو خوندم ولی فک کردم طنزه
بعضی جمله هاش واقعا ناراحتم کرد-واقعا
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
